Hoge kosten

Verzekeraars verlenen diensten aan consumenten: ze verstrekken verzekeringen. Verzekeraars zijn marktpartijen die in beginsel streven naar omzet en winst. In die zin verschillen ze weinig van een autoverkoper, een advocaat of een banketbakkerij. Ook deze partijen streven naar winst door middel van het aanbieden van hun producten of diensten. Om producten en diensten aan te kunnen bieden maken marktpartijen kosten. Een verzekeraar is gevestigd in een pand waar de kachel moet branden, een verzekeraar heeft personeel in dienst. Ook bij het aanbieden van de producten zoals beleggingsverzekeringen maakt een aanbieder kosten. Dat is een normale gang van zaken. Met deze kosten kan de verzekeraars twee dingen doen: ze kan deze zelf dragen of doorberekenen aan de klant. Veelal wordt voor het laatste gekozen. De bakker die meel inkoopt zal het bedrag immers ook doorberekenen in de prijs van het brood. In die zin is er dus niets nieuws onder de zon.

Tijdens de woekerpolisaffaire is aan het licht gekomen dat verzekeraars zeer hoge kosten doorberekenden aan de klanten. Deze kosten drukten zwaar op het rendement van de beleggingen. Vanwege het feit dat er zeer hoge kosten werden berekend over de beleggingsverzekeringen viel het rendement tegen en bleef de beoogde vermogensopbouw sterk achter ten opzichte van wat begroot was voor aanvang van de verzekering. Men heeft dus niet de beoogde vermogensopbouw gerealiseerd. Dit kwam niet alleen door tegenvallende beursrendementen. Dit kwam ook vanwege de te hoge kosten die waren ingehouden door de verzekeraars. Om meerdere redenen is verontwaardigd gereageerd op deze kosten. Enerzijds waren de kosten an sich erg hoog. Anderzijds was veelal ook niet duidelijk hoe hoog de kosten waren, er waren ook veel verzwegen kosten die werd geheven over de beleggingsverzekering. De te hoge kosten die dus zijn berekend over de beleggingsverzekeringen hebben er toe geleid dat men is gaan spreken over woekerpolissen.