Kosten woekerpolis

Verzekeraars brengen verzekeringsproducten op de markt. Deze lopen uiteen van levensverzekeringen tot autoschadeverzekeringen. Dit doen zijn de facto om omzet te draaien en winst te behalen. Daar is niets mis mee, een verzekeringsmaatschappij is immers geen instelling van algemeen nut. Om winst te behalen brengen ze financiële producten op de markt. Deze verkopen zij aan consumenten. Derhalve brengen zij kosten in rekening bij de klanten. Ook daar zal weinig consument problemen mee hebben.

Problemen zijn er echter wel ontstaan betreffende de in rekening gebrachte kosten. Tweede redenen voor deze problemen zijn er te noemen. Enerzijds betreft dat de hoogte van de kosten, anderzijds betreft dat de grote hoeveelheid verschillende in rekening gebrachte kosten.

Wat betreft de hoogte van de kosten is er forse kritiek uitgebracht op de verzekeringsmaatschappijen. Deze hebben namelijk structureel en over een lange periode bijzonder hoge kosten in rekening gebracht bij de consument. Zo werd van de 12.000 euro die redacteur van de Volkskrant Heijnmans inlegde voor zijn beleggingsverzekering bij verzekeraar SNS Reaal maar liefst 4.800 euro aan kosten ingehouden door de maatschappij. Veertig procent van ingelegde bedrag werd ingehouden van de betaalde premie. Hoe schrikbarend hoog deze kosten ook moge zijn, het is echter geen uitzondering. Voorbeelden zijn bekend van jaarlijkse premies van 2120 euro waarbij bijna de helft van het bedrag (997 euro) opging aan kosten. Deze kosten zijn an sich al bijzonder hoog, feit is echter ook dat het aan kosten afgetrokken bedrag niet kan worden belegd in beleggingsfondsen. Deze inhouden bedragen leveren daarom vervolgens ook niets op voor de klant en leidt niet tot groei van het vermogen – hetgeen uiteindelijk het doel van de belegger is.

Naast kritiek op de hoogte van de kosten is ook veel kritiek op de diversiteit van de kosten. De consument krijgt het idee dat voor vrijwel alles moet worden betaald. Er zijn provisies, “eerste” kosten, kosten voor het ontwikkelen, op de markt brengen en verkopen van woekerpolissen, kosten en provisie voor de tussenpersoon, poliskosten, doorlopende kosten, beleggingskosten, switch kosten, beheerskosten en daarmee zijn nog niet eens alle kosten genoemd. Voor de consument is dat onbegrijpelijk. Deze heeft toch immers een normaal beleggingsproduct gekocht. Waarom moet er dan voor zoveel andere zaken ook nog eens betaald worden? De bakker op de hoek zou hier niet mee aan moeten komen. Wie anderhalve euro betaalt voor een halfje bruin en een krentenbol gaat uiteraard niet ook nog eens betalen voor het plastic zakje om het brood, het draagtasje, het printen van de bon en de provisie die de bakker aan zijn graanproducent betaalt. De klant wil een product en wil daarvoor een helder bedrag betalen. Of dat nu een halfje bruin of een beleggingsverzekering is.